Muammer KOTBAŞ
Çalıştığım gazetelerden ilkinde; haftalık hem mizah sayfası hem de sanat sayfası hazırlarken, bir dönem de günlük karikatürler çizdim. Bir süre de gazetenin sayfalarının düzenlemesini yapan pikajörlük görevini yapmıştım. Ben sevdiğim işi yaparken gözüm başka bir şey görmüyordu. Emeğimin karşılığı verilmedi. Onlara göre zaten ben sevdiğim işten keyif alıyordum ya, daha ne istiyordum!..
Çalıştığım ikinci gazetede yine haftalık mizah sayfası yaparken, bir yandan da pikajörlük görevine de başlamıştım. Bu defa bir miktar ödeme alırken, sigortalı olmam konusunda yalanlarla karşılaşınca, maaşımı almama 1 gün kala ceketimi alıp çıkıp gittim, gazeteden ayrıldım.
Üçüncü çalıştığım gazetede de haftalık mizah ve sanat sayfası yaparken, bir yandan da sanat muhabirliği yaptım. Aylarca koşuşturma, sayfa hazırlama, karikatür çizme derken yoğun tempo ve emeklerim karşılığını bir kez daha bulmadı. Sigortalı olmamız için evraklar istenmiş, ancak zaman geçtikçe hiç bir gelişme olmamıştı. Ta ki bir sabah kovulduğumuzu söyleyip, evrakları elimize verdiklerinde anladık bir kez daha sömürüldüğümüzü.
Dördüncü çalıştığım gazetede mizah sayfası ile birlikte, ön sayfaya portreler çizdim. Diğer gazetelerden farklı olarak burada günlük bulmacalar da hazırladım. Çizim yapabileceğim kağıt dışında bana verilen bir şey olmadı.
Devlet Tiyatrosu'na afiş yapmam söylendiğinde, bundan da mutlu oldum ve gurur duydum. Ancak afişi tamamlayıp teslim ettikten sonra çeşitli söylemlerle ödeme yapılmadı. Ben yaptığım masraf ve harcadığım emekle bir kez daha sömürülmenin, yalanların hedefi oldum.
Belli başlı birkaç örnek bunlar. Böyle olması, o günkü aracılar ve yetkiyi elinde bulunduranlardan kaynaklıydı. Geride kalan yıllarda daha birçok irili-ufaklı benzerlerini yaşadım.
En değerlisi..
Fakat en güzeli en değerlisi; GIRGIR dergisine uzaktan ya da bizzat giderek verdiğim, daha doğrusu Oğuz ARAL'ın yayımlanmak üzere seçtiği karikatürlerin karşılığı olan telif ücretini alıyor olmaktı.
Bir de Oğuz ARAL sonrası, Ertuğrul AKBAY döneminde GIRGIR dergisinde maaşlı çalışmış olduğum aylar..
Fazlasıyla sömürülmüş birisi olarak, emeğin en ulu değer olduğuna inancım daha da büyüdüğü bu günde 1 Mayıs, emeği ile yaşayan herkese kutlu olsun!..