 |
| Raşit YAKALI Kişisel Karikatür Sergisi, 1 Nisan 2017, Karikatür ve Mizah Müzesi, İstanbul (Fotoğraf: Muammer KOTBAŞ) |
Muammer KOTBAŞ
Karikatürcülerin; bir arada olsalar da olmasalar da, iletişimde bulundukları sürece mutlaka anı olarak anlatabilecekleri yaşanmışlıklar vardır. Bu anılar iyi ya da olumsuz, hüzünlü vb. olabilir. Önemli olan çizerlerin karikatür yaşamlarındaki çizerler arası etkileşimde az ya da çok biriktirdikleri anılardır.
Yaşadığım ve notlarını aldığım anılarımdan bazılarını yayımlamaya devam edeceğim. Bu hafta 2012 yılından bir anı.. "Raşit YAKALI'nın Kahvesi"..
İyi okumalar!..
03 Ekim 2012, Eskişehir
Raşit YAKALI’nın “Sanatta 50. Yıl” kişisel karikatür sergisi için Eskişehir’deydik. Eskişehir Odunpazarı'nda bulunan Karikatür ve Mizah Müzesi’ndeki sergi açılışı öncesi müdür odasında oturuyorduk. Bu oda aynı zamanda Eskişehirli Karikatürcü Atila ÖZER’in (1949 - 23.04.2011), vefatından önce görev yaptığı odasıydı.
Raşit Abi ve birkaç karikatürcü sergi açılış saatinin gelmesini beklerken, Karikatür ve Mizah Müzesi çalışanları tarafından bizlere çay, kahve, içecek ikramı yapıldı. Sohbet esnasında Raşit Abi kahvesini masadan alıp daha bir yudum içemeden elinin titremeye başladığını gördük.
Öyle ki, gittikçe artan bir titremedir bu ve birkaç saniye içinde başlayarak devam etmektedir. O an için kendisi de böyle bir şey beklemediğinden, kahvesini içmek için bu hamleyi yapmıştır. Fakat bir sonraki yapması gereken hamleyi yapamadığından küçük çaplı bir panik yaşanmaya başladı.
Daha fazla beklemeden Raşit Abi;
- “Ben bunu galiba içemeyeceğim. Elim yine titremeye başladı!” dedi.
Fakat buna rağmen elindeki sıcak kahve dolu plastik bardağı masaya da bırakamıyor. Devam eden titreme nedeniyle kahve neredeyse üzerine dökülecek.
İşte tam o anda yanında oturuyor olduğumdan, son anda aldım kahve bardağını Raşit Abi'nin elinden. Bütün bunlar o kadar kısa süre içerisinde yaşandı ki, diğer çizerlerin sohbetinin dikkate değer bir kesintiye uğramadığını da söyleyebiliriz. Raşit Abi kahvesini içemedi ama kahve tadında anısını bizlerle paylaşması tam bir kahve keyfindeydi..
Senin yerin artık büyük gazete...
Bu olayın ardından Raşit Abi, bu titremenin hikayesini bize anlatmaya başladı.1992 yılında çalıştığı gazetedeyken, büyük bir gazeteden teklif alır. Çalıştığı gazete yetkilisi bu gelişme üzerine
- “Senin yerin artık büyük gazete. Hak ediyorsun!” demişti.
Söz konusu olan gazete ise Hürriyet gazetesidir.
Raşit YAKALI işe başladığı bu büyük gazetedeki ilk çalışma gününde fazlasıyla heyecanlıdır. Ve o ilk gününde bir haber için karikatür çizmesi istenir.
Konu, Antalya’daki o yaz yaşanan aşırı sıcaklardır.
O’na,
- “Terleyen güneş çizebilir misin?” dediklerinde;
- “Çizebilirim!” demiş ve çizmek için harekete geçmişti.
Buradan sonrasını bize şöyle anlatmaya devam ediyor Raşit Abi ve o günün heyecanını yaşıyordu yeniden;
“Bir daire çizip, ter efekti vereceğim. Hepsi o kadar!.. Ama titreme nedeniyle bir türlü daire çizemiyorum!.. Sorumlu müdür bir süre sonra gelip; 'Bitti mi?' diye soruyor, 'Çiziyorum!’ diyorum.
Ben uğraşıyorum ama boşuna! Heyecan ve titreme yüzünden maalesef olmuyor. Müdür iki- üç defa daha gelip sordu. Bitmediğini öğrenince de sinirlenmeye başlamıştı."
Heyecanını bu derece yüksek yaşayan Raşit Abi, sonunda pratik çözümü bulur. En azından o günü daha fazla kazaya(!) meydan vermeden atlatmanın bir yolu olarak, oradaki bir iş arkadaşı gazeteciye çizdirir bu basit çizimi. Böylece bu kritik dönemeci atlatmış olur.
Heyecanının O’na fazlasıyla maliyeti, işte bu titreme kalmıştır. Fakat Raşit YAKALI, buna rağmen halen karikatürlerini büyük bir heyecan ve sevgiyle çizmektedir.
Miras kalan titreme ise bazen böyle kahve bardağı ile yoklasa da, Raşit YAKALI karikatürlerinin okuyucusuyla buluşmasını engelleyememektedir.
 |
| Raşit YAKALI Kişisel Karikatür Sergisi, 1 Nisan 2017, Karikatür ve Mizah Müzesi, İstanbul (Fotoğraf: Muammer KOTBAŞ) |
Bu Sitede yayımlanan yazı ve görsellerin fikri sorumluluğu eser sahiplerine aittir
Bu içerik Kotbas Art Colors tarafından derlenmiştir.
Etiketler
Anı